Jack London

Author:Uçurum İnsanları [İnsanları, Uçurum]
Language: eng
Format: mobi
Published: 0101-01-01T00:00:00+00:00

129

okuluna giderek kaptan çıkacaktı. Hepsinin konuştukları buna benzer şeylerdi. Herkes, bir kere için olsun aklını başına toplayacağına ve parasını çarçur etmeyeceğine yeminler ediyordu.

Hepsi birden pintileştiler de. Hiç böylesine

tutumluluk görmemiştim. Gemi kantininden hiçbir şey satın aldıkları yoktu. Eski giyeceklerinin üstüne yama yapıp duruyorlardı. Hatta kibritten bile tutum yapıyorlar, ikisi üçü pipolarım doldurmadan birisi kalkıp da kendi piposunu

yakmıyordu.

San Francisco limanına girerken, karantina

doktorları yanımızdan ayrılır, ayrılmaz liman,

otellerinin adamları kayıklarla teknemize yanaştılar. Hepsi birden güverteye üşüşüp, kendi otellerini övmeye, göklere çıkarmaya başladılar, hepsinin cebinde de bir şişe bedava viski vardı. Fakat biz uzaklaştırdık onları yanımızdan. Otelleri de, viskderi de kendilerinin olsundu. Bizler ayık, tutumlu denizcilerdik, paramızı çok daha

iyi yerlere harcayacaktık.

Sonunda hepimiz paralarımızı aldık. Karaya ayak bastığımız zaman ceplerimiz tıkabasa doluydu. Otellerin: çığırtkanları arı sürüleri gibi

dolaşıyorlardı çevremizde. Birbirimize baktık.

Yedi aydır bir arada yaşamıştık, artık yollarımız,

ayrılmak üzereydi. Son bir töreni kalmıştı dostluğun. Başdümencimiz <Haydi çocuklar» dedi.

Meyhane hemen yanıbaşımızdaydı. Zaten dört.

bir yanımız meyhane doluydu ya. Başdümenci-

nin peşinden içeri girince otellerin çığırtkanları

da bizimle gelmeye çalıştılar. Ama onlarla bir

alışverişimiz yoktu.

Başdümenci, ikinci kaptan, altı avcı, altı dü-

130

menci ve beş kürekçi. Beşimiz de uzun tezgâhın

basma geçmiştik. Kürekçilerin altıncısını Jerimo

Burnu önünde yelkenli teknemizi önüne katan

kuvvetli bir bora .sırasında içine kömür doldurduğumuz bir çuvalla denizin dibine göndermek zorunda kalmıştık.

Ondokuz kişiydik, son içkimizdi bu. Yedi ay

havanın iyiliğine kötülüğüne bakmadan bir erkek dünyasında yaşamış olan bizler şimdi son kez birbirlerimizin yüzüne bakıyorduk. Denizcilerin yolunun çok geniş olduğunu hepimiz biliyorduk. Başdümencinin ısmarladığı içkiyi ondo-kuzumuz da bir dikişte içtik. Sonra ikinci kaptan yüzümüze çok şeyler anlatan bir bakışla bakarak birer kadeh ısmarladı. Onu da başdümenci kadar severdik. Biriyle içip ötekiyle içmemek

olur muydu hiç?

Bundan sonra benim avcım Holt birer kadeh ısmarladı. Zaman derliyor, içki kadehleri artıyor, sesimiz yükseliyor, kurtlar beyinleri kemirmeye başlıyordu. A l t ı avcının her biri kutsal dostluk adına birer kadeh içmemizde ısrar ettiler. Altı dümenciyle beş kürekçi de aynı mantı

ğı deri sürdüler.

Ondokuz kadeh içki! John Barleycorn insa1-

na istediğini, yaptırtmak için bundan fazla bir

şey istemez ki! Herkes o kadar titizlikle hazırladığı planları unutmaya hazırdı artık. Hepsi birden kendilerini bekleyen otel çığırtkanlarının kollarına düşüverdi. Sonlarının gelmesi pek o

kadar uzun sürmedi. İki gün ila bir hafta içinde hepsinin parası suyunu çekmişti. Yeniden tayfa olarak yazılmak zorunda kaldılar. İri yapüı olan Viktor cankurtaran servisine girmeyi ba-131

sarabildi. Ne gazeteye istediği o ilanı vermiş ne

de dans okuluna gidebilmişti. Long John da denizcilik okuluna giremedi. O da, hafta sonlarında nehirde sefer yapan gemilerden birine ateşçi oldu. Red John ile Axel paralarını memleketlerine postalayamadılar. Onlar da ötekiler gibi dünyanın dört bir yanma giden gemilerden birine kapdandıİar sonunda.

Beni kurtaran şey gidecek bir evim ve adem

olmasıydı. Evet, giderken Oakland'a bir uğrayıp

ölümyoluna bakmak geldi aklıma. Nelson, sarhoşken polise kafa tuttuğu için vurulup ölmüştü. Bu olaydaki ortağı hapiste yatıyordu. VVhisky Bob gitmişti. Old Cole, Old Smoudge, Bob Smith

hep gitmişlerdi. Beli tabancalı Smith boğulmuştu, French Frank'ın yaptığı bir işten dolayı nehrin yukarılarında saklandığını ve ortaya çıkmaya korktuğunu söylediler. Kalanlardan bir kısmı da San Quentin ve Folsom hapishanelerin-deydiler. Eski Benicia günlerinden tanıdığım Big

Alec iki adam öldürmüş ve yabancı bir diyara

kaçmıştı. Fitzimmons sırtından yediği bir bıçak

darbesi sonunda ölmüştü. Benim anladığım kadarı bunların hepsinin tek sorumlusu John Barleycorn'du.

ONYEDİNCİ BÖLÜM

Oakland rıhtımına duyduğum tutkunluk da

ölmüştü artık.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.